Imieniny:
Wszystkim solenizantom życzymy wszystkiego najlepszego.
Patroni Liturgicznej Służby Ołtarza
Świeci patroni ministrantów:
św. Jan Berchmans
św. Alojzy Gonzaga
św. Dominik Savio
św. Stanisław Kostka
św. Tarsycjusz
św. Jan Bosko
św. Jan Berchmans
Jego ojciec był garbarzem, matka zaś, Elżbieta, była córką burmistrza, Hadriana van den Hove.
Na usilne prośby chłopca rodzice zgodzili się ponosić wydatki na jego naukę. Jednak na skutek choroby matki musiał przerwać naukę. Dopiero na skutek finansowej pomocy miejscowego proboszcza Piotra van Emmerick, mógł Jan kontynuować rozpoczęte nauki.
Czując powołanie do stanu duchownego, zaczął uczyć się języka łacińskiego. Na skutek trudnych warunków domu musiał Jan ponownie przerwać naukę. Udał się do Mechlina (Malines), tam zarabiał posługa u pewnego kanonika katedry i kształcił się dalej. Kiedy zaś Jezuici założyli w Mechlinie szkołę i kolegium w 1615 roku, Jan należał do pierwszych alumnów. Przyjęty został także do Sodalicji Mariańskiej.
Po przeczytaniu żywotu św. Alojzego zdecydował się Jan pójść jego ślady, by go zastąpić w zakonie. 1616 zmarła mu matka, a ojciec wstąpił do stanu duchownego i został kapłanem diecezjalnym (1618). Niektórzy synowie poszli śladami ojca: jeden został kanonikiem regularnym, drugi zaś wstąpił do jezuitów, naśladując w tym św. Jana Berchmansa, swego starszego brata. Po ukończeniu studiów humanistycznych z wynikiem celującym, Jan Berchmans wstąpił do nowicjatu w Mechlinie.
Po roku nowicjatu złożył śluby zakonne. W 1618 roku został św. Jan wysłany na dalsze studia do Rzymu w zakresie filozofii i teologii. I tu wyróżniał się wśród kleryków. Wytypowany do prowadzenia dysputy publicznej, zadziwił wszystkich pamięcią i subtelnością argumentów. Był to jednak jego ostatni sukces na ziemi. Nie mógł wytrzymać klimatu lata rzymskiego- jego gorączek na zewnątrz i chłodu w murach. Nabawił się gorączki, a potem zapalenia płuc. Organizm wyniszczony intensywną nauką i jeszcze bardziej intensywnym życiem wewnętrznym, nie zdołał się obronić. Mimo zabiegów lekarzy, po 6 dniach Święty opuścił ziemię dla nieba 13 sierpnia 1621 roku.
Jego święto obchodzimy 13 sierpnia.
św. Alojzy Gonzaga
W wieku 7 lat, poczuł niechęć do życia świeckiego, a powstało w nim pragnienie służby Bogu. Młody Alojzy wiele godzin spędzał na modlitwie, czytał książki religijne. Zdobywał wiedzę ucząc się pilnie w najlepszych szkołach. Wytrwałością i uporem dążył do realizacji swych zamierzeń.
W roku 1585 został przyjęty do nowicjatu jezuitów. Opuszczając dom zrzekł się majątku na korzyść brata. W zakonie odznaczał się wielką gorliwością, a szczególnie umiłowaniem cnoty czystości. Na rok przed święceniami kapłańskimi, posługując ofiarom epidemii, sam się zaraził i zmarł 21 czerwca 1591r., mając zaledwie 23 lata.
Papież Paweł V ogłosił go błogosławionym w 1605r. W roku 1726 został kanonizowany (ogłoszony świętym) przez papieża Benedykta XIII. Alojzy jest patronem studiującej młodzieży.
Jego święto obchodzimy 21 czerwca.
św. Dominik Savio
Gdy miał 12 lat, został przez Księdza Bosko przyjęty do Oratorium w Turynie i prosił o pomoc, aby mógł zostać świętym. Posłuszny, zawsze pogodny i radosny, z wielka pilnością wypełniał swoje szkolne obowiązki, na wszelki możliwy sposób starał się pomagać kolegom, ucząc ich katechizmu, opiekując się chorymi, godząc zwaśnionych. Do jednego z chłopców, świeżo przybyłego do Oratorium, powiedział: "Musisz wiedzieć, że u nas świętość polega na tym, żeby być bardzo wesołym". Starajmy się "tylko, aby unikać grzechu, jako największego wroga, który odbiera nam łaskę Bożą i spokój sumienia, oraz dobrze wypełniać swoje obowiązki".
Wierny swoim postanowieniom, otrzymywał siłę z gorliwego uczestnictwa w sakramentach i z synowskiego nabożeństwa do Matki Bożej, chętny do poświęceń, był przez Boga napełniony niezwykłymi darami i charyzmatami. W dniu 8 grudnia 1854 r. został ogłoszony przez Piusa IX dogmat o Niepokalanym Poczęciu, a Dominik oddał się Maryi i zaczął szybko wzrastać w świętości. W 1856 roku założył w gronie kolegów Towarzystwo Niepokalanej, którego celem było apostolskie działanie grupowe.
Zmarł w Mondonio 9 marca 1857 roku. Papież Pius XI nazwał go "małym, a raczej wielkim gigantem ducha". Pius XII ogłosił go błogosławionym w roku 1950, a świętym 12 czerwca 1954 roku. Jest patronem młodzieży, zwłaszcza ministrantów i chórów chłopięcych.
Obchodzimy dzień jego święta 5 maja.
św. Stanisław Kostka
Mieszkając na prywatnej stancji potrafił oprzeć się wielu pokusom. Mimo iż wielu kpiło z niego on nie był mściwy, a nawet modlił się za nich. Wiele przez to wycierpiał od kolegów, nawet Paweł dokuczał swemu młodszemu bratu, czyniąc jego życie jeszcze bardziej nieszczęśliwym. Po dwóch trudnych latach Stanisław rozchorował się. Był tak bliski śmierci, że przyjął ostatnie sakramenty. Jednak powrócił do zdrowia, a wkrótce potem we śnie ukazała mu się Błogosławiona Dziewica Maryja i nakazała mu wstąpić do zakonu jezuitów. Postanowił on spełnić swe posłannictwo, lecz przełożony zakonu w Wiedniu odmówił jego prośbie.
Po długiej wędrówce, dotarł do Rzymu kompletnie wyczerpany, ale tam jego prośba została wysłuchana i po trzech dniach został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego. Odznaczał się wzorowym życiem oraz wielką czcią do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej. Jego służba nie trwała jednak długo, nie upłynęło dziewięć miesięcy i niespełna osiemnastoletni Stanisław ciężko się rozchorował. Trawiony Bożą miłością zmarł na malarię w nocy z 14 na 15 sierpnia 1568 roku. Kanonizacji dokonano w 1726 roku. W Polsce czczony jest również jako patron młodzieży.
Jego święto obchodzimy 18 września.
św. Tarsycjusz
Wszystko, co o nim wiemy, pochodzi z inskrypcji papieża Damazego, który przewodził chrześcijańskiej gminie w Rzymie najpóźniej 100 lat po męczeńskiej śmierci Tarsycjusza. Święty wolał umrzeć z rąk pogańskiej rozzłoszczonej gawiedzi, niż oddać im niesiony przez siebie pod płaszczem Najświętszy Sakrament. Papież Damazy porównuje go do św. Szczepana, być może wskazując na podobieństwo śmierci - przez ukamienowanie. Był prawdopodobnie akolitą, należał do otoczenia papieża Stefana I.
Jego wspomnienie obchodzono początkowo u jego grobu w dniu, w którym zginął (łac. dies natalis). Najstarsze księgi liturgiczne z VII czy VIII wieku nie zawierają wzmianek o św. Tarsycjuszu. O dniu jego wspomnienia dowiadujemy się od Adona z Yienne, który żył w IX wieku. Adon wymienia Tarsycjusza w swoim Martyrologium pod datą 15 sierpnia. Od czasów średniowiecza Tarsycjusz figuruje w Martyrologium rzymskim właśnie pod tą datą.
W 1675 relikwie świętego przeniesiono do Neapolu do Bazyliki św. Dominika, gdzie ufundowano nawet specjalną kaplicę. Część relikwii przechowywana jest również w salezjańskim kolegium przy Via Appia Antica w Rzymie.
Papież Pius X ogłosił go patronem Włoskiej Akcji Katolickiej. W wielu krajach katolickich, również w Polsce, Tarsycjusz uważany jest za patrona liturgicznej służby ołtarza - ministrantów. Ministranci w najbliższą niedzielę przed dniem 21 listopada mają swoje święto podczas którego przyjmują do swego grona nowych kandydatów.
Święto patrona ministrantów i lektorów przypada na 21 listopada.
św. Jan Bosko
Służąc Chrystusowi, jako kapłan, realizował swoje powołanie do końca ziemskich dni przez nieustanne, wytrwałe ukazywanie młodzieży właściwego dla chrześcijanina modelu życia. Dla umocnienia wiary w młodym człowieku oddalił nie tylko swoje siły i życie, ale przede wszystkim założył w Kościele zgromadzenia zakonne, których członkowie realizują cel zbawienia młodzieży.
Był prekursorem chrześcijańskiej szkoły zawodowej, pionierem w tworzeniu zalążków chrześcijańskich związków zawodowych. Do celów apostolskich zaangażował prasę, jako jeden z pierwszych propagował formę książki kieszonkowej o treściach ewangelicznych, historycznych, misyjnych.
Pomagał ludziom przez dar modlitwy, pełnienie posługi słowa, cierpliwość i zrozumienie lekarza sumień, sprawowanie Eucharystii, posługę sakramentalna. Posiadał Boży dar czynienia cudów. Kościół uznał Jego świętość przez akt beatyfikacji w 1929 roku. W 1934 roku ojciec święty Pius XI ogłosił Go świętym naszych dni. Sw. Jan Bosko przez całe swoje życie służył wiernie Chrystusowi.
Jego święto obchodzimy 31 stycznia.
Back