O Maryjo, Matko Boga i nasza Matko, uciekamy się do Ciebie w tej godzinie cierpienia. Jesteś naszą Matką, miłujesz nas i znasz nas: nic, co nosimy w sercu, nie jest przed Tobą ukryte. Matko miłosierdzia, tak wiele razy doświadczyliśmy Twojej opatrznościowej czułości, Twojej obecności, która przywraca nam pokój, ponieważ Ty zawsze prowadzisz nas do Jezusa, Księcia Pokoju.
My jednak zgubiliśmy drogę do pokoju. Zapomnieliśmy o nauce płynącej z tragedii minionego wieku, o poświęceniu milionów poległych podczas wojen światowych. Zlekceważyliśmy zobowiązania podjęte jako Wspólnota Narodów i wciąż zdradzamy marzenia narodów o pokoju oraz nadzieje ludzi młodych. Staliśmy się chorzy z chciwości, zamknęliśmy się w nacjonalistycznych interesach, pozwoliliśmy, by sparaliżowały nas obojętność i egoizm. Woleliśmy lekceważyć Boga, żyć w naszym fałszu, podsycać agresję, niszczyć życie i gromadzić broń, zapominając, że jesteśmy opiekunami naszego bliźniego i wspólnego domu, który dzielimy. Poprzez wojnę rozszarpaliśmy Ziemski ogród, grzechem zraniliśmy serce naszego Ojca, który pragnie, abyśmy byli braćmi i siostrami. Staliśmy się obojętni na wszystkich i wszystko z wyjątkiem nas samych. A teraz ze wstydem mówimy: przebacz nam, Panie! W nędzy grzechu, w naszych trudach i słabościach, w tajemnicy nieprawości zła i wojny, Ty, Najświętsza Matko, przypominasz nam, że Bóg nas nie opuszcza, ale wciąż patrzy na nas z miłością, pragnąc nam przebaczyć i nas podnieść. To On dał nam Ciebie a Twoje Niepokalane Serce uczynił schronieniem dla Kościoła i ludzkości. Z Bożej dobroci jesteś z nami i przeprowadzasz nas z czułością nawet przez najbardziej skomplikowane dziejowe zakręty.
Zatem uciekamy się do Ciebie, pukamy do drzwi Twego Serca, my, Twoje umiłowane dzieci, które w każdym czasie niestrudzenie nawiedzasz i zachęcasz do nawrócenia. W tej mrocznej godzinie przyjdź nam z pomocą i pociesz nas. Powtarzaj każdemu z nas: „Czyż oto nie jestem tu Ja, twoja Matka?”. Ty wiesz, jak rozplątać pęta naszego sercai węzły naszego czasu. W Tobie pokładamy nadzieję. Jesteśmy pewni, że Ty, zwłaszcza w chwili próby, nie gardzisz naszymi prośbami i przychodzisz nam z pomocą. Tak właśnie uczyniłaś w Kanie Galilejskiej, gdy przyspieszyłaś godzinę działania Jezusa i zapowiedziałaś Jego pierwszy znak w świecie. Gdy uczta zamieniła się w smutek, powiedziałaś Mu: „Nie mają wina” (J 2, 3). O Matko, raz jeszcze powtórz to Bogu, bowiem dziś zabrakło nam wina nadziei, zniknęła radość, rozmyło się braterstwo. Zagubiliśmy człowieczeństwo, zmarnowaliśmy pokój. Staliśmy się zdolni do wszelkiej przemocy i wszelkiego zniszczenia. Jakże pilnie potrzebujemy Twojej matczynej interwencji. Przyjmij więc, o Matko, to nasze błaganie.
Ty, Gwiazdo morza, nie pozwól, byśmy zostali rozbitkami w czasie wojennej burzy.
Ty, Arko Nowego Przymierza, inspiruj plany i drogi pojednania.
Ty, „Ziemio nieba”, zaprowadź w świecie Bożą zgodę.
Ugaś nienawiść, usuń pragnienie zemsty, naucz nas przebaczenia.
Uwolnij nas od wojny, zachowaj świat od zagrożenia nuklearnego.
Królowo Różańca Świętego, rozbudź w nas pragnienie modlitwy i miłości.
Królowo rodziny ludzkiej, wskaż narodom drogę braterstwa.
Królowo pokoju, wyjednaj światu pokój.


Niech Twój płacz, o Matko, poruszy nasze zatwardziałe serca. Niech łzy, które za nas przelałaś, sprawią, że znów zakwitnie owa dolina, którą wysuszyła nasza nienawiść. I choć nie milknie zgiełk broni, niech Twoja modlitwa usposabia nas do pokoju. Niech Twoje matczyne dłonie będą ukojeniem dla tych, którzy cierpią i uciekają pod ciężarem bomb. Niech Twoje macierzyńskie objęcie pocieszy tych, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swoich domów i swej ojczyzny. Niech Twoje bolejące Serce poruszy nas do współczucia i przynagli do otwarcia drzwi i opieki nad zranioną i odrzuconą ludzkością.
Święta Boża Rodzicielko, gdy stałaś pod krzyżem, Jezus, wskazując na ucznia obok Ciebie, powiedział Ci: „Oto syn Twój” (J 19, 26): w ten sposób zawierzył Tobie każdego z nas. Następnie do ucznia, do każdego z nas, rzekł: „Oto Matka twoja” (w. 27). Matko, chcemy Cię teraz przyjąć w naszym życiu i w naszej historii. W tej godzinie ludzkość, wyczerpana i zrozpaczona, stoi wraz z Tobą pod krzyżem. I potrzebuje zawierzyć się Tobie, potrzebuje poprzez Ciebie poświęcić się Chrystusowi. Naród ukraiński i naród rosyjski, które czczą Cię z miłością, uciekają się do Ciebie, a Twoje Serce bije dla nich i dla wszystkich narodów zdziesiątkowanych przez wojnę, głód, niesprawiedliwość i nędzę.
My zatem, Matka Boga i nasza Matko, uroczyście zawierzamy i poświęcamy Twojemu Niepokalanemu Sercu siebie samych, Kościół i całą ludzkość, a zwłaszcza Rosję i Ukrainę. Przyjmij ten nasz akt, którego dokonujemy z ufnością i miłością; spraw, aby ustały wojny, i zapewnij światu pokój. Niech „tak”, które wypłynęło z Twojego Serca, otworzy bramy dziejów dla Księcia Pokoju; ufamy, że poprzez Twoje Serce, nastanie jeszcze pokój. Tobie więc poświęcamy przyszłość całej rodziny ludzkiej, potrzeby i oczekiwania narodów, niepokoje i nadzieje świata. Niech za Twoim pośrednictwem Boże Miłosierdzie rozleje się na ziemię i niech słodki rytm pokoju na nowo kształtuje nasze dni. Niewiasto, któraś powiedziała Bogu „tak” i na którą zstąpił Duch Święty, przywróć pośród nas Bożą harmonię. Ożyw nasze oschłe serca, Ty, któraś jest „żywą nadziei krynicą”. Ty, któraś utkała człowieczeństwo Jezusa, uczyń nas budowniczymi komunii. Ty, która przemierzałaś nasze drogi, prowadź nas drogami pokoju.
Amen.

  Z czasem Wielkiego Postu związane są liczne symbole, charakterystyczne tylko dla tego okresu. Jednym z najważniejszych z nich jest liczba 40. Dokładnie tyle dni trwa okres Wielkiego Postu. Nie jest to jednak liczba przypadkowa, bowiem w Biblii wielokrotnie odnajdziemy do niej nawiązania. Tyle samo dni trwał biblijny potop, 40 dni przebywał Mojżesz na górze Synaj, wreszcie 40 lat trwała wędrówka do Ziemi Obiecanej oraz pobyt Chrystusa na pustyni.

Kolejnym symbolem Wielkiego Postu jest posypywanie głowy popiołem w Środę Popielcową, która inauguruje 40-dniowy okres przygotowania do świąt Wielkanocnych. Posypanie głowy popiołem symbolizuje wezwanie do nawrócenia i pokuty, jednocześnie przypomina o przemijaniu rzeczy doczesnych. Ważnymi symbolami wielkopostnymi są również trzy dobre uczynki według Kościoła katolickiego: modlitwa, post oraz jałmużna.

Kolorem dominującym w liturgii tego okresu jest fiolet, natomiast w czwartą niedzielę - róż. W niedzielę Męki Pańskiej (Palmową) duchowni odprawiają nabożeństwa w ornatach koloru czerwonego. Ważnymi symbolami Wielkiego Postu są także droga krzyżowa (odprawiana w piątki), rekolekcje oraz nabożeństwo gorzkich żali (odprawiane w niedziele).

  Na koniec roku 2021 nasza parafialna wspólnota liczyła 706 osób (to 5 mniej niż przed rokiem), żyjących w 192 rodzinach (niestety blisko 40 z nich to rodziny jednoosobowe). W ciągu minionego roku:

* ochrzczonych zostało siedmioro dzieci;
* do I Komunii świętej przystąpiło dziewięcioro;
* życie w sakramentalnym małżeństwie rozpoczęło pięć par;
* a do wieczności odeszło trzynaścioro parafian.

  „Czym jest Boże Narodzenie­? Czy to tylko choinka? Figurka dziecka, obok którego stoją kobieta i mężczyzna? To jest przede wszystkim Jezus, to są narodziny Jezusa. Zatrzymajcie się na chwilę i pomyślcie o Bożym Narodzeniu jako o przesłaniu, przesłaniu pokoju – mówił Franciszek. – Życzę wam, wszystkim Bożego Narodzenia z Jezusem, czyli prawdziwego Bożego Narodzenia. Czy to znaczy, że nie możemy jeść? Że nie możemy świętować? Ależ nie, świętuj, jedz wszystko, ale rób to z Jezusem, to znaczy z pokojem w sercu. Wszystkim, którzy mnie słuchają, życzę wspaniałych świąt. Urządźcie przyjęcie, dajcie prezenty, ale nie zapomnijcie o Jezusie! Boże Narodzenie to Jezus, który przychodzi. Jezus, który przychodzi, aby dotknąć twojego serca, Jezus, który przychodzi, aby dotknąć twojej rodziny, który przychodzi do ciebie, do twojego domu, do twojego serca, do twojego życia. Łatwo jest żyć z Jezusem, On bardzo nas szanuje, ale nie zapominajmy o Nim. Wesołych Świąt Bożego Narodzenia dla wszystkich. I módlcie się za mnie!“

Ojciec Święty
Franciszek

  Nawrócenie to nie tylko teraźniejszość, która wychodzi ku przyszłości, to również teraźniejszość, która wychyla się ku przeszłości. Stąd Wielki Post posiada również wymiar pokutny. Dla człowieka, konsekwencją grzechu ciężkiego jest śmierć, duchowe zerwanie jedności z Bogiem, którego skutki, w fizyczny sposób, możemy doświadczyć już za życia. Tę konsekwencję grzechu przyjął na siebie Jezus, ponosząc śmierć na krzyżu. Człowiek więc może jedynie w sposób symboliczny podjąć pokutę z swoje grzechy, zarówno te ciężkie, jak i lekkie. Okres Wielkiego Postu to – obok czasu nawrócenia – taki właśnie czas mierzenia się ze swoją przeszłością, albo – lepiej – aktywnego trwania przy Jezusie, który osobiście mierzy się z moją przeszłością, przeszłością mojego grzechu.

  Rok 2020, naznaczony piętnem epidemii COVID-19, był dla naszej wspólnoty parafialnej czasem Wizytacji Kanonicznej, której dokonał ks. bp Andrzej Kaleta. Jej oficjalne zakończenie – które miało miejsce dnia 22 listopada, w Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata – poprzedziły wizyty: Kanclerza Kurii Diecezjalnej, Referenta Gospodarczo-Finansowego, Dyrektora Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego oraz Dyrektora Wydziału Liturgicznego, którzy dokonali oceny funkcjonowania parafii we wszystkich obszarach jej działania.
W protokole, sporządzonym po zakończeniu Wizytacji, ks. bp Andrzej Kaleta napisał m. in.:
„Wszystkim Wam, drodzy parafianie, jestem wdzięczny za wszelką troskę o sprawy Kościoła. Ta troska przejawia się w Waszej pomocy materialnej i modlitwie. Wyrażam radość z faktu, że troszczycie się o Waszą świątynię i o budynki należące do parafii.
Dziękuję za trud włożony w wychowywanie dzieci i za to wszystko, co przybliża Was do Boga. Niech we wzajemnej dobroci serca wzrastają małe dzieci. Otoczcie troską szczególnie ludzi chorych, samotnych i starszych. Tę dobroć serca niech umacnia wiara w Jezusa Chrystusa.”
Życzył nam także, byśmy z zapałem i gorliwością realizowali zamierzenia duszpasterskie i gospodarcze, ciesząc się obfitością łask od Boga i wstawiennictwem Maryi. Protokół zakończył pasterskim błogosławieństwem dla całej wspólnoty parafialnej.

  Święci nie pragną bardziej niczego, jak podprowadzić nas do Chrystusa. Na pewno nie pragną swojej chwały, ale uwielbienia Boga.
Kościół to jedna wspólnota połączona z trzech wspólnot: Kościół pielgrzymujący (wojujący), Kościół pokutujący w czyśćcu i Kościół tryumfujący w niebie. Między tymi wspólnotami jest wzajemna wymiana darów. Kościół tryumfujący, a więc ci, którzy już oglądają Boga w niebie pragną się za nami wstawiać, podobnie dusze czyśćcowe, które oczekują naszych modlitw. Jesteśmy więc Kościołem wojującym – tak dawniej określano tę część Kościoła. Skoro walczymy z szatanem, pokusami tego świata i namiętnościami ciała – to potrzebujemy duchowego wsparcia! Takim wsparciem jest wstawiennictwo Świętych.

Modlitwa jest dialogiem, a dialog tworzy więź, relację, przyjaźń. Dlaczego więc nie zdobywać sobie przyjaźni z mieszkańcami nieba? Jesteśmy dla siebie braćmi i siostrami w Chrystusie, tym bardziej ci, którzy doszli do komunii z Bogiem w niebie są dla nas braćmi i siostrami. Są oni bardziej zanurzeni w Bogu niż my – jeszcze pielgrzymi tej ziemi. Żyjąc w Bogu są bardzo blisko nas.

      Żywy Różaniec zawsze misyjny. Odkryć – pokochać – zaszczepić
Czytaj tutaj

  Dokumenty Koscioła związane ze sprawą
Epidemi Koronowirus.

  Serce Jezusa - sprawiedliwości i miłości skarbnico

  Najświętsze Serce Pana Jezusa to sanktuarium, w którym mieszczą się sprawiedliwość i miłość. Bóg jest sprawiedliwy, to znaczy, za dobro wynagradza, a za grzech karze. Bóg jest też miłosierny, to znaczy, że chętnie przebacza żałującemu grzesznikowi. Bóg jest jednością. W Nim wszystkie przymioty stanowią jedność. Nasza nieudolność sprawia, że każdą rzecz widzimy oddzielnie więc i w Bogu rozróżniamy i osobno adorujemy dobroć, sprawiedliwość, mądrość i wszechmoc.

  Wielki Post trwa przez około 40 dni, to tylko w Środę Popielcową i w Wielki Piątek obowiązuje ścisły post, który pozwala na jeden dziennie posiłek, w trakcie którego możesz najeść się do syta, i dwa posiłki niepełne. Obowiązuje przy tym wstrzymanie się od potraw mięsnych; dlatego też, jeżeli obowiązuje post ścisły, należy zachować przepisy odnoszące się do postu ilościowego i postu jakościowego, gdzie:

* post jakościowy - polega na wstrzymaniu się od jedzenia mięsa i rosołu
* post ilościowy - polega na jednorazowym posiłku do sytości w ciągu dnia

Post ścisły, post jakościowy czy ilościowy, choć bywają różnie rozumiane, obowiązują w wielu kulturach.

  Ofiarowanie Pańskie nazywane jest także świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Nawiązuje to do słów starca Symeona, który wziął na ręce małego Jezusa i nazwał go Światłem - na chwałę i oświecenie ludu. Uważa się, że to właśnie Maryja sprowadziła to Światło na ziemię i ochrania nim wiernych. Stąd też zwyczaj stawiania świec gromnicznych w oknach w trakcie burzy, gdy mieszkańcy bali się wybuchu pożaru. Świeca miała chronić przed piorunami, inaczej gromami, skąd wywodzi się jej nazwa.

  Godny podziwu znak żłóbka, tak drogi chrześcijanom, zawsze budzi zadziwienie i zdumienie. Przedstawienie wydarzenia narodzin Jezusa oznacza zwiastowanie tajemnicy wcielenia Syna Bożego, z prostotą i radością. Żłóbek jest jakby żywą Ewangelią, która wypływa z kart Pisma Świętego. Kontemplując scenę Bożego Narodzenia, jesteśmy zaproszeni do duchowego wyruszenia w drogę, pociągnięci pokorą Tego, który stał się człowiekiem, aby spotkać każdego człowieka. I odkrywamy, że On nas miłuje tak bardzo, że jednoczy się z nami, abyśmy i my mogli się z Nim zjednoczyć. ...
Serce żłóbka zaczyna bić, kiedy w Boże Narodzenie składamy w nim figurkę Dzieciątka Jezus. Bóg przedstawia się w ten sposób w dziecku, aby powierzyć się objęciu naszych ramion. W słabości i kruchości ukrywa swoją moc, która wszystko stwarza i przekształca. Wydaje się to niemożliwe, a jednak tak jest: w Jezusie Bóg był dzieckiem i jako takie chciał objawić wspaniałość swojej miłości, która przejawia się w uśmiechu i w wyciągnięciu rąk ku każdemu.

Admirabile Signum
Ojciec Święty Franciszek

  Zgodnie z wieloletnią tradycją, w ostatnich dniach listopada, udajemy się z Parafialną Pielgrzymką Dziękczynną na Jasną Górę. Nie inaczej było i w tym roku. 22 listopada, przed świtem wyruszyliśmy "W MOCY BOŻEGO DUCHA", by przed obrazem Częstochowskiej Pani złożyć Bogu dziękczynienie za kończący się rok kościelny.

Najważniejszym punktem naszego pielgrzymowania była oczywiście Msza święta dziękczynna w Kaplicy Cudownego Obrazu. Nie zabrakło jednak czasu na indywidualną modlitwę i spowiedź oraz zwiedzanie, pod opieką przewodnika, najciekawszych miejsc jasnogórskiego klasztoru. Odprawiliśmy także przebłagalną Drogę Krzyżową na wałach.

A w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na krótki postój i zwiedzanie gotyckiego kościoła w Kurzelowie, gdzie pasterzuje nasz były proboszcz ks. Jacek Bonio.

Ufamy, że nasze modlitwy zapewnią całej naszej parafialnej wspólnocie Bożą opiekę i błogosławieństwo na kolejny rok, w którym będziemy pochylać się nad WIELKĄ TAJEMNICĄ WIARY, jaką jest Eucharystia.

Odwiedź galerię z wyjazdu

  W roku Jubileuszowym Miłosierdzia pragniemy bardzo realnie odpowiedzieć na prośbę Ojca Świętego Franciszka, aby pokazać Kościół jako Matkę cierpliwą, oczekującą i miłosierną. Chcemy zanieść konkretny dar materialny jako uczynek miłości dla naszych braci i sióstr na terytoriach misyjnych. Dlatego zapatrzeni w przykład Służebnicy Bożej pauliny Jaricot chcemy przez formację, modlitwę i systematyczne wsparcie materialne pomagać w dziele misyjnym Kościoła.
Czytaj tutaj

  Najpiekniejszy miesiąc maj,
Twoim, Matko, jest od lat
Najpiekniejszy miesiąc maj,
gdy Cie wielbi cały świat.

  Tajemnica Paschalnej Ofiary nie zatrzymuje się na męce i śmierci, ale doprowadza nas do zmartwychwstania.
Z okazji Świąt Wielkiej Nocy pragnę życzyć wszystkim Parafianom
i miłym Gościom pokoju i nadziei.
Niech czas Zmartwychwstania Pańskiego wzmaga w nas wdzięczność Bogu za pokonanie grzechu i śmierci, a także rozpala pragnienie życia w prawdzie.

ks. Dariusz Kozak

  W 87 roku życia i 59 roku kapłaństwa odszedł do Pana

Śp. Ks. LESZEK KUBIK

były proboszcz parafii Małoszów, Kidów, Kuczków i Dobrzeszów.

Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem
Księdza Biskupa Andrzeja Kalety
zostanie odprawiona
w środę, 24 kwietnia 2019 r. o godz. 12.00
w kaplicy Domu Księży Emerytów w Kielcach.
Ciało Zmarłego zostanie złożone
w grobowcu Księży Emerytów na Cmentarzu Nowym.

Miłosierny Boże, spraw, aby Twój sługa, prezbiter Leszek, którego w ziemskim życiu zaszczyciłeś świętym posłannictwem, * radował się wiecznie w niebieskiej chwale. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Wieczny Odpoczynek racz Mu dać Panie..

  W swojej męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystus streścił historię każdego z nas, przyjmując na siebie ciężar naszej nędzy i grzechów oraz pomnażając w nas możność doskonalenia się i uświęcenia – pisał Paweł VI.
Triduum Paschalne, Triduum Sacrum – najważniejsze wydarzenie w roku liturgicznym katolików oraz starokatolików, którego istotą jest celebracja Misterium paschalnego: męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Triduum Paschalne to trzy najistotniejsze dni dla wiary katolickiej. Dni, które wstrząsnęły historią świata. Trzy dni, w których warto się zatrzymać, zamyślić kim dla nas jest Jezus Chrystus.

  "Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą". Nie jest to więc adopcja prawna dziecka po urodzeniu, pozbawionego opieki rodzicielskiej, do rodziny zastępczej, ale adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia.Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza.

Istota Duchowej Adopcji wynika z osobistego: modlitewnego i uczynkowego wstawiennictwa do Jezusa Chrystusa osoby adoptującej duchowo, wstawiennictwo o pomoc w ratowaniu od zagłady jednego nieznanego, lecz wybranego przez Boga-Dawcę Życia zagrożonego aborcją dziecka. Trwa przez okres 9 miesięcy.

Oficjalna Strona
"Duchowa Adopcja"

Orędzie Ojca Świętego Franciszka na Wielki Post 2019 roku

  W MOCY BOŻEGO DUCHA DOŚWIADCZAMY MIŁOSIERDZIA

  Koronka do Ducha Świętego

Tajemnice:

  Na koniec roku 2018 nasza parafialna wspólnota liczyła 729 osób, żyjących w 196 rodzinach (niestety ok. 40 z nich to rodziny jednoosobowe). W ciągu minionego roku:

- ochrzczonych zostało czworo dzieci;
- do I Komunii świętej przystąpiło jedenaścioro;
- życie w sakramentalnym małżeństwie rozpoczęły trzy pary;
- a do wieczności odeszło dziewięcioro parafian.

W parafii funkcjonują trzy wspólnoty religijne: mini
stranci, Róża Żywego Różańca i Grono Przyjaciół Seminarium.

Systematycznie w niedzielnej Mszy świętej uczestniczy ok. 40% zobowiązanych do tego parafian. Szczególnie cieszy widok całych rodzin – rodziców wraz z dziećmi, czasem małymi i dokazującymi – uczestniczących w niedzielnej Eucharystii.

  W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.

J 1,4-5

Uroczystość Bożego Narodzenia wywodzi swój początek z Jerozolimy. Ustalił się tam zwyczaj, że patriarcha udawał się z Jerozolimy w procesji do Betlejem, odległego o ok. 8 km. W Grocie Narodzenia odprawiał w nocy Mszę świętą. W Rzymie święto Bożego Narodzenia dnia 25 grudnia obchodzono od wieku IV.

  „Musimy modlić się za dusze w czyśćcu. To niewiarygodne, co one mogą uczynić dla naszego duchowego dobra, z wdzięczności dla tych na ziemi, którzy pamiętają o modlitwie za nie”.

Św. Ojciec Pio

  "Święci nie są doskonałymi wzorami, ale osobami przenikniętymi Bogiem" - powiedział papież i dodał, że wszyscy święci byli "przejrzyści, zmagali się, by usunąć plamy i ciemności grzechu, i przepuścić łagodne światło Boga". "Taki jest cel życia, także dla nas"

Papież Franciszek

  Obietnice Matki Bożej dla odmawiających Różaniec Święty dane Błogosławionemu Alanowi de la Roche

1. Wszyscy, którzy wiernie Mi służyć będą odmawiając Różaniec św. otrzymają pewną szczególną łaskę.
2. Wszystkim odmawiającym pobożnie mój Różaniec przyrzekam Moją szczególniejszą opiekę i wielkie łaski.
3. Różaniec będzie najpotężniejszą bronią przeciw piekłu, wyniszczy pożądliwości, usunie grzechy, wytępi herezje.
4. Cnoty i święte czyny zakwitną - najobfitsze zmiłowanie uzyska dla dusz od Boga; serca ludzkie odwróci od próżnej miłości świata, a pociągnie do miłości Boga i podniesie je do pragnienia rzeczy wiecznych; o, ileż dusz uświęci ta modlitwa.
5. Dusza, która poleca Mi się przez Różaniec - nie zginie.
6. Ktokolwiek odmawiać będzie pobożnie Różaniec św., rozważając równocześnie Tajemnice Święte nie dozna nieszczęść, nie doświadczy gniewu Bożego, nie umrze nagłą śmiercią; nawróci się, jeśli jest grzesznikiem, jeśli zaś sprawiedliwym - wytrwa w łasce i osiągnie życie wieczne.
7. Prawdziwi czciciele Mego Różańca nie umrą bez Sakramentów Świętych.
8. Chcę, aby odmawiający Mój Różaniec, mieli w życiu i przy śmierci światło i pełnię łask, aby w życiu i przy śmierci uczestniczyli w zasługach Świętych.
9. Codziennie uwalniam z czyśćca dusze, które Mnie czciły modlitwą różańcową.
10. Prawdziwi synowie Mego Różańca osiągną wielką chwałę w niebie.
11. O cokolwiek przez Różaniec prosić będziesz - otrzymasz.
12. Rozszerzającym Mój Różaniec przybędę z pomocą w każdej potrzebie.
13. Uzyskałam u Syna Mojego, aby wpisani do Bractwa Mojego Różańca - mieli w życiu i przy śmierci za braci wszystkich mieszkańców nieba.
14. Odmawiający Mój Różaniec są Moimi dziećmi, a braćmi Jezusa Chrystusa, Syna Mojego Jednorodzonego.
15. Nabożeństwo do Mego Różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do Nieba.

  Ta wspaniała modlitwa to hymn pochwalny ku czci Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. Natomiast sama etymologia słowa litania z greckiego lite lub łacińskiego litania oznacza prośbę i błaganie. Wierni odmawiając litanię zawierzają i powierzają Matce Bożej trudy codziennego życia w celu orędownictwa u Jej Syna. Litania Loretańska powstała w XII wieku, prawdopodobnie we Francji, a zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę Loretańska otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana. Litania poprzedzona i zakończona jest pieśniami maryjnymi.

Ty, która kwieciem majowym swe szaty
Przystrajasz: ludu Patronko odwieczna,
Co ziemię w maju przyozdabiasz w kwiaty,
Kiedy nam wiosna zakwita słoneczna,
I kiedy ziemia budzi się uśpiona,
Bądź pozdrowiona…!

  Jezus Chrystus był pierwszą osobą, która zmartwychwstała. Wielu innych zostało następnie wskrzeszonych i widzianych przez ludzi żyjących w Jerozolimie. Jezus powiedział: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem". Ponieważ On pokonał śmierć, wszyscy będziemy wskrzeszeni pewnego dnia.

  Triduudm Pashalne jest sprawowaniem Mszy Wieczerzy Pańskiej rozpoczynamy Paschalne Triduum Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego, będące szczytem roku liturgicznego.

  Niedziela Palmowa oznacza moment, w którym Syn Boży wstąpił do Jerozolimy triumfując, a tłumy, które później wydały go na zabicie, oddały mu hołd.
Chrześcijanie wierzą, że był to tydzień przed śmiercią i zmartwychwstaniem, a wydarzenia tego dnia są przywoływane każdego roku w dniu niedzieli Palmowej. Nazwa Niedziela Palmowa pochodzi od gałązek palmowych, które ludzie położyli na ścieżce Jezusa, gdy jechał do Jerozolimy na osiołku.
Gałązki palmowe są powszechnie uznanym symbolem pokoju i zwycięstwa, a w czasach biblijnych były często rzucane pod nogi zdobywcy bohatera w hołdzie dla niego. Kiedy Jezus przybył do Świętego Miasta, pisarze Ewangelii powiedzieli, że tłumy kładą gałęzie palmowe i ubrania u jego stóp, aby go uczcić.
W Starym Testamencie przewidziano, że ludzie rozpoznają Mesjasza, kiedy wjedzie do miasta.

  W ciągu Wielkiego Postu, idąc śladem biblijnej zachęty: poszczenia, modlitwy i jałmużny, przyjmowano rόżne praktyki pokutne, aby uwydatnić wagę tego czasu i należycie przygotować się do właściwych świąt. W związku z tym cała zewnętrzna oprawa liturgiczna przyjęła rόwnież odpowiednią formę: nie śpiewa się Alleluja; w jego miejsce wykonuje się inny śpiew przed Ewangelią. Poleca się rόwnież używania szat liturgicznych koloru fioletowego.

W czas Wielkiego Postu chodzi o przylgnięcie do Boga, o nawrόcenie serca człowieka ku Niemu oraz pojednanie z bliźnimi, wyrażone w:
-większej wstrzemięźliwości w jedzeniu i piciu,
-większym zasłuchaniu się w Słowie Bożym, w czym mają pomόc rόwnież organizowane rekolekcje parafialne,
-unikaniu zbytecznego rozproszenia w postaci hucznych zabaw,
-większym skupieniu się na modlitwie, zarόwno tej prywatnej jak i wspόlnotowej,
-wykazaniu większej wrażliwości na potrzeby innych,
-korzystaniu z sakramentu pokuty i pojednania,
-uczestnictwie w rόżnych ćwiczeniach wielkopostnych, na przykład w nabożeństwach wielkopostnych (gorzkie żale, droga krzyżowa), lub podejmowaniu pewnych szczegόlnych postanowień mających wykazać bezinteresowność, szlachetność serca, uśmiech i życzliwość w stosunku do innych.

  Środa Popielcowa wywodzi się ze starożytnej żydowskiej tradycji pokuty i postu. Praktyka ta obejmuje przyjęcie szczypty popiołu na głowie. Popiół symbolizuje pył, z którego Bóg nas stworzył człowieka. Kiedy kapłan nakłada popiół na czoło osoby, wypowiada słowa: "Prochem jesteś i w proch się obrócisz."

  Boże, Ty w przedziwny sposób stworzyłeś człowieka i w jeszcze cudowniejszy sposób odnowiłeś jego godność, daj nam uczestniczyć w Bóstwie Twojego Syna, który przyjął naszą ludzką naturę. Który z Tobą żyje…

  Papież Franciszek mianował ks. Andrzeja Kaletę biskupem pomocniczym diecezji kieleckiej – ogłosiła w środę Nuncjatura Apostolska. Dotychczas był on wikariuszem biskupim ds. stałej formacji kapłanów i diecezjalnym ojcem duchownym księży. Ojciec Święty przydzielił biskupowi nominatowi stolicę tytularną Massita.

      >>Komunikat Nuncjatury
Czytaj tutaj

  Za pobożne odwiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada i jednoczesną modlitwę za zmarłych można uzyskać odpust zupełny.

Nauka o odpustach łączy się z tajemnicą Bożego Miłosierdzia. W sakramencie pojednania grzesznik otrzymuje przebaczenie wyznanych grzechów, za które szczerze żałuje. Dzięki temu może on osiągnąć wieczne zbawienie. Uzyskane przebaczenie nie uwalnia jednak od kar doczesnych (czasowych), które spotykają nas za życia lub po śmierci w czyśćcu. Uwolnieniu od tych kar służy właśnie obfity skarbiec odpustów Kościoła.
Odpust jest to darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy.

Warunki uzyskania odpustu zupełnego:


* Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji - zyskuje się odpust cząstkowy)
* Stan łaski uświęcającej (brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna
* Przyjęcie Komunii świętej
* Odmówienie modlitwy (np. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Mario") w intencjach Ojca Świętego (nie chodzi o modlitwę w intencji samego papieża, choć i ta modlitwa jest bardzo cenna; modlitwa związana z odpustem ma być skierowana w intencji tych spraw, za które modli się każdego dnia papież. Intencje te są często ogłaszane, m.in. na naszych stronach z kalendarzem na dany miesiąc)

Wykonanie czynności związanej z odpustem
Po jednej spowiedzi można uzyskać wiele odpustów zupełnych, natomiast po jednej Komunii świętej i jednej modlitwie w intencjach papieża - tylko jeden odpust zupełny. Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych (niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia - wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje). Przez taki dar sam ofiarodawca zyskuje dla siebie odpust zupełny w godzinie swojej śmierci.

Odpustów (zarówno cząstkowych, jak i zupełnych) nie można ofiarowywać za innych żywych.

  "Odmawiaj codziennie różaniec! Czyń to zwłaszcza w swojej rodzinie! Kto będzie służył Maryi przez odmawianie różańca św., otrzyma wyjątkowe łaski. Różaniec stanie się jego bronią przeciw piekłu. Dusza, która poprzez odmawianie różańca poleci się Maryi, nie zginie. A wszystkich tych, którzy rozpowszechniają różaniec, Maryja będzie wspomagała we wszystkich ich potrzebach. Każdy dziesiątek kończ Modlitwą Anioła z Fatimy, aktem wynagrodzenia: »O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia«".

  Na wstępie warto powiedzieć o wielkiej obietnicy związanej z nabożeństwem pierwszych sobót.

Siedem lat po zakończeniu fatimskich objawień Matka Boża zezwoliła siostrze Łucji na ujawnienie treści drugiej części tajemnicy fatimskiej. Jej przedmiotem było nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi.

10 grudnia 1925 r. objawiła się Łucji Maryja z Dzieciątkiem i pokazała jej cierniami otoczone serce. Dzieciątko powiedziało: „Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał”. Maryja powiedziała: „Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą komunię świętą, odmówią jeden różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”.

Dlaczego pięć sobót wynagradzających? Przypomnijmy sobie intencje związane z nabożeństwem pierwszych sobót.

W jednym ze swych Siostra Łucja pisze o tym, co zostało jej objawione.
„Córko moja – powiedział Jezus – chodzi o pięć rodzajów zniewag, którymi obraża się Niepokalane Serce Maryi:

1. obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu,
2. przeciw Jej Dziewictwu,
3. przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu,
4. obelgi, przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec nieskalanej Matki,
5. bluźnierstwa, które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach.”


Czytaj cały Artykuł

  Czerwiec jest miesiącem szczególnego kultu Serca Bożego. Nabożeństwo ku czci Serca Jezusowego, popularnie zwane „czerwcowym” składa się z adoracji Najświętszego Sakramentu, oraz śpiewu lub recytacji Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa.

  Litania Loretańska powstała w XII wieku, prawdopodobnie we Francji, a zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę "Loretańska" otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana. Tekst litanii miał przedłożyć w 1578 r. do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII, archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył "Litanię Loretańską" dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie "Królowo Polskiej Korony", przekształcone po drugiej wojnie światowej na "Królowo Polski".

  W CZASIE REZUREKCJI ŚW. FAUSTYNA WIDZIAŁA PANA JEZUSA ZMARTWYCHWSTAŁEGO

+ Rezurekcja. Dziś w czasie rezurekcji ujrzałam Pana Jezusa w wielkim blasku, Który zbliżył się do mnie i rzekł: - pokój wam dzieci moje i wzniósł rękę i błogosławił. Rany rąk i nóg i boku były niezatarte, ale jaśniejące. Kiedy się spojrzał na mnie z taka łaskawością i miłością, że dusza moja zatonęła cała w Nim – i rzekł do mnie – wzięłaś wielki udział w Męce Mojej, dlatego daje ci ten wielki udział w chwale i radości Mojej. Cała rezurekcja wydala mi się jedna minutą. Dziwne skupienie ogarnęło moja duszę i trwało przez całe święta. Łaskawość Jezusa jest tak wielka, że to nie da się wypowiedzieć.
                (Dz 205)

  Albowiem przez tajemnicę Wcielonego Słowa zajaśniał oczom naszej duszy nowy blask Twojej światłości; abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, zostali przezeń porwani do umiłowania rzeczy niewidzialnych. Dlatego niebo i ziemia z uwielbieniem śpiewają Tobie pieśń nową i my z wszystkimi zastępami Aniołów wysławiamy Ciebie,...

Prefacja o Narodzeniu Pańskim

  Człowiek nie powinien nadużywać dobroci Bożego Serca. Powinien mieć do tego Serca nieograniczone zaufanie. Dlatego może i powinien uciekać się do Serca Jezusa we wszystkich swoich potrzebach. Nie powinien jednak ranić tegoż Serca na nowo grzechami. Kiedy jednak słabość ludzka na nowo pchnie nas w bagno grzechu i w niewolę szatana, mamy prawo zawsze ufać w miłosierdzie Boże, które gotowe jest przyjść nam z pomocą i nas wybawić.

Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego skłania również do aktów pokutnych za grzechy innych. Kto miłuje Boże Serce, ten będzie starał się temu Sercu wynagradzać za grzechy braci. Tak więc nabożeństwo to budzi także świadomość i odpowiedzialność społeczną. Nabożeństwo do Serca Jezusowego nagli do naśladowania cnót tego Serca - a przede wszystkim miłości we wszelkich jej przejawach.

  Nabożeństwo Majowe (zwane potocznie majówką) jest w Kościele katolickim odprawiane w maju ku czci Matki Bożej. Podczas tego nabożeństwa odmawia się lub odśpiewuje Litanię Loretańską oraz modlitwę Pod Twoją obronę.
8 listopada 2014 r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów pozytywnie odpowiedziała na prośbę Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, by w Litanii Loretańskiej po wezwaniu Matko łaski Bożej, mogło być dodane wezwanie Matko Miłosierdzia.

  I znowu pusty Grób!
Pusty, bo ON zmartwychwstał!!
Pokonał grzech i śmierć i… ŻYJE!!!
Niech dodaje Wam, drodzy Parafianie i mili Goście,
sił do ciągłego zmartwychwstawania,
by żyć coraz lepiej i piękniej!

                 ks. Dariusz Kozak

  1. Odkryj Boże Miłosierdzie w Biblii

"...by wreszcie móc wyjść z wyobcowania poprzez słuchanie Słowa Bożego"
Twarz Jezusa pełna miłosierdzia ukazuje się, gdy czytamy Ewangelię. Lektura Pisma wcale nie jest trudna. Spróbuj codziennie poświęcić 10 minut na czytanie codziennej Ewangelii (jeśli nie wiesz, gdzie jej szukać, to kliknij tutaj). Jeśli możesz poświęcić więcej czasu - zrób to.

2. Przyjmij Boże Miłosierdzie w spowiedzi

"Nie zmarnujmy tego czasu Wielkiego Postu, który sprzyja nawróceniu!"
Papież bardzo często daje do zrozumienia, że spowiedź nie jest "salą tortur", ale miejscem uzdrowienia, lekarstwem na nasze grzechy. Podczas tego Wielkiego Postu spróbuj przyłożyć się do tej spowiedzi, pamiętając o głębokim miłosierdziu Boga, o tym, że twoje grzechy już się nie liczą. To bardzo ważne!

3. Codziennie myśl o tym, co miłosiernego robiłeś

"Uczynków względem ciała i względem ducha nigdy nie należy od siebie oddzielać. Bowiem właśnie wtedy, gdy dotyka w ubogim człowieku ciała Chrystusa Ukrzyżowanego, grzesznik może otrzymać w darze uświadomienie sobie, że on sam jest biednym żebrakiem".
Dlaczego nie przywiązujemy wagi do uczynków miłosierdzia? Czy umiesz powtórzyć je z pamięci? Czy jesteś w stanie przywołać działania, które zmierzały w tym kierunku?
Spróbuj zrobić codziennie jeden taki uczynek - względem ciała lub ducha (i tak nie trzeba ich od siebie oddzielać!). Ofiaruj jedzenie lub jakąś książkę napotkanemu bezdomnemu, zaangażuj się w wolontariat, porozmawiaj z kimś o Bogu... Jest wiele opcji, dobrze zacząć je praktykować w tym Wielkim Poście.

4. Odkryj ciszę na nowo

"Tylko ta miłość może zaspokoić pragnienie nieskończonego szczęścia i miłości, które człowiek usiłuje osiągnąć, łudząc się, że je znajdzie w kulcie wiedzy, bogactwa i władzy".
Kiedy spróbujesz posłuchać Słowa Bożego, odkryjesz że bardzo ważnym elementem modlitwy jest cisza - brak muzyki czy rozpraszających dźwięków. Cisza, podobnie jak uczynki miłosierdzia, ma swój wymiar cielesny, jak i duchowy.
Spróbuj wyciszyć swoje pragnienia: dążenie do wiedzy, do pieniędzy czy - jak mówi Franciszek - do władzy. Nie myśl o pracy, ani o problemach materialnych, pozbądź się rozmaitych planów i pragnień, gdy siądziesz do modlitwy. Ofiaruj je wszystkie Bogu.

5. Wyjdź do ubogich i odrzuconych

"Najnędzniejszym ubogim jest ten, kto nie chce przyznać, że nim jest. Wydaje mu się, że jest bogaty, a w rzeczywistości jest najuboższy z ubogich. A to dlatego, że jest niewolnikiem grzechu, który każe mu używać swego bogactwa i władzy nie po to, by służyć Bogu i bliźnim, ale by zagłuszyć w sobie głęboką świadomość, że i on w rzeczywistości jest tylko ubogim żebrakiem".
Aby otworzyć się na miłosierdzie, trzeba samemu go doświadczyć. To nie może być tylko teoria. Najprostszym i zarazem najtrudniejszym sposobem na doświadczenie go, jest... bycie miłosiernym. Spróbuj podczas tego Wielkiego Postu porozmawiać z kimś, kogo kiedyś negatywnie oceniłeś, skrytykowałeś. Spróbuj wyjść do osób, które zostały wykluczone - starszych, ubogich, niepełnosprawnych czy bezdomnych. Zobacz, jak obecność przy nich, takie proste bycie z drugim człowiekiem, rodzi miłosierdzie. To naprawdę działa.

  Czas Adwentu to przygotowanie się na przyjście Jezusa Chrystusa. Niech ten okres oczekiwania, pomimo zagonienia i obowiązków, pozwoli nam znaleźć czas na pogłębienie naszej wiary i przygotowanie naszych serc na Boże Narodzenie. Postanowienia które podejmujemy, niech nam pomogą w radosnym oczekiwaniu na przyjście Pana.

  Biskup Kielecki Jan Piotrowski serdecznie zaprasza do Bazyliki Katedralnej w Kielcach na VII Diecezjaną Pielgrzymkę Róż Żywego Różańca, która odbędzie się w sobotę, 3 października 2015 r.

  Sprawowaniem Mszy Wieczerzy Pańskiej rozpoczynamy Paschalne Triduum Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego, będące szczytem roku liturgicznego. Wspominamy ustanowienie sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa. Eucharystia jest związana z żydowską Paschą, przypominającą wyprowadzenie Izraelitów z niewoli egipskiej, poprzedzone ocaleniem pierworodnych synów Narodu Wybranego. Dokonało się to dzięki krwi baranka, którą skropiono odrzwia domów. Od owego czasu na rozpoczęcie święta Paschy spożywali Izraelici upieczonego jednorocznego baranka z niekwaszonym chlebem i jarzynami. Wspominali przy tym pierwsze Wyjście i oczekiwali nowego wyzwolenia mesjańskiego. W czasie takiej właśnie żydowskiej wieczerzy Jezus ustanowił Nową Paschę, Eucharystię. Gesty ofiarowania chleba i wina, składanie dziękczynienia, dzielenie się pożywieniem i napojem - były typowe dla świętujących Żydów, potem również dla Apostołów.

  Grob Jezusa, jest miejscem przy którym winniśmy się zatrzymać, do którego doszło już wielu naszych braci i sióstr, i do którego ustawicznie zmierza nasze ziemskie pielgrzymowanie, a w miejscu tym nie ma Chrystusa. Zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja! "Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał daremna jest nasza wiara" powie święty Paweł. Pusty Grób Jezusa - to nasza radość i nasza nadzieja. Bądźmy świadkami zmartwychwstania biorąc udział w procesji rezurekcyjnej, na czele której będzie nieśiona figura zmartwychwstałego Pana a która nam uzmysławia, że pusty jest grób, w którym "śmierć zwarła się z życiem, i w boju, o dziwy, choć poległ Wódz Życia, króluje zawsze żywy".

  Dzisiejsza Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej rozpoczyna Wielki Tydzień. Dzięki połączeniu dwóch różnych tradycji: jerozolimskiej i rzymskiej- liturgia przywołuje zarówno wydarzenie tryumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy jak i Jego Mękę. Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa praktykowano w tym dniu procesję, wyrażając publiczne wyznanie wiary w Chrystusa, jako Pana i Mesjasza. Niesione przez wiernych gałązki palmowe są znakiem zwycięstwa i udziału w życiu Chrystusa- winnego krzewu. Głoszony podczas liturgii Słowa opis Meki Pańskiej wg Św. Marka pozwala nam wpatrywać się w oblicze Syna Bożego, który jako prawdziwy człowiek przeżywa trwogę i lęk przed mającymi nastąpić wydarzeniami. Mimo to trwa w jedności z Ojcem i wierny Jego woli, wypowiada słowa: „Nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty.”